İyi para kazandım ama bir ev parası, bir de işte Denizli’de iki tane evim kaldı. Saadettin Tan Tan? Neden? Ne vardı o dönemde? Tire’den buraya girdim. Hayatım devam etti hep genelevlerde. Barınamadım. 1981’de geldim buraya, İzmir’e. Neden? Ne oldu paralara? Aileme gitti. Benim ailem çok kötü. Genelevde çalışmak, dost tutmadığın müddetçe para kazanmak demek. Pavyonlarda yapamadım. İçki içemiyorum. Başka bir şey yok yani. Genelevde çalışmak nasıl bir şey? Annem hastalandı anneme, babam hastalandı babama. Sonra pavyonlarda çalışmaya başladım. Bir ev aldım. Sonra ailem dedi ki, bu evi satalım. Ben bunu anladım yani. Uyuşturucu, sigara, hiçbir şey kullanmıyorum. O dönemde çalıştırmıyorlardı bizi. İyi miydi, kötü mü? İlk koli yapmaya başladığın dönemden -çocukluk, gençlik diyeyim- bu döneme geçen zamanı nasıl tanımlarsın? Herkes hakkını alsın, dedi ablam. Hayatım, iyi zamanı da oldu, kötü zamanı da oldu, çok kötü zamanı da oldu. Kardeşin dahi olsa kimseden fayda yok. Deli para kazandım yani. O zamanın parası çok güzeldi. Nasıl bir hayatın oldu? İzmir Genelevi’ne girdim. İlk Tire’ye girdim.

Ama para yapan da var. Bak, Çorlu rahat. Çorlu’nun patronu zaten arkadaşım benim. Bir de güzelsen, gösterişliysen parayı buluyorsun. Bir Diyarbakır kaldı, bir de Antep var. Çok güzeldi Erzurum. Erzurum parası kadar güzel para görmedim ben. Kızlar da mı birbiriyle görüşmüyor? Oranın tek patronu mu var? Ödemiş rahat. Bayındır rahat. Ben çekileyim, evde oturayım çoluğumla çocuğumla diyen yok. Adana, Mersin rahat. Denizli Genelevi çok rahat. Ankara’da çalıştın mı hiç? 4- 5 tane daire alanlar var. Antep çok güzel. Yani parayı buluyorsun. Dost arkadaşım, kent arkadaşım. Zaten Doğu’da bir o vardı. Patron açısından, müşteriler açısından… Sence çalışılması en zor olan genelev hangisi? Bak Mersin çok rahat. Öyle. Onların şeyi de öyle yani, prensipleri. Eskiden daha çok var mıydı burada? Kaç tane lubunya var burada çalışan? Tire rahat. Yani çoğu genelevde çalıştım. Diyarbakır’da niye patronlar bu kadar disiplinli? Yok, bir kaç tane var. Diyarbakır’da biriyle görüşmek yasak. Diyarbakır’da çalıştım. Erzurum’da çalıştım, Erzurum kapandı şimdi. Kızlar birbiriyle görüşmüyor, telefon yasak. Onlar hala çalışıyor ama.

Karşıyaka’da evim vardı, iki tane yazlığım vardı. Zaten yaşlı kadınlar var. Yani artık çok az genelev kaldı. Bir tanesini sattım, kız yeğenimi evlendirdim. 81’den beri giren kadınlar aynı kadınlar. Benim bildiğim, gördüğüm kadarıyla İzmir en güzel çalışan yerlerden biri. Kadın kaç yaşında oluyor? Artık çok yaşlı kadınlar var. Buna da şükür. Emekli oldum şükür kerhaneden, oradan 600 lira alıyorum, 1650 lira parayla geçiniyorum tek başıma. Ben tek tek genelevleri dolaşıyorum iki senedir. Hep aileme. Ama şimdi hiçkimse arayıp sormuyor tabi. Herkes menfaat peşinde. Herkes bir şeyler koparabilir miyim derdinde. Kaç kız vardı İzmir’de? Adam geliyor. Askere giderken geliyor. Ben aileme çok düşkünüm. Oğlu geliyor, giriyor. Torunu yine giriyor. Üç kuşak giriyor. Kadın yetmiş yaşında. Çoğu patronla, çoğu kızla da görüşüyorum. Nasılsın, hasta mısın, iyi misin, kötü müsün diyen yok. İzmir’de zaten sayılı. Beş tane güzel bayan var. Ancak dışarıdan, el altından gelip de geneleve girenler iyi para kazanıyor. Yetmiş beş yaşında kadınlar var. Çok az kaldı. İstanbul kapatıldı, Ankara kapatıldı. Şimdi genelevler bir bir kapatılıyor, biliyorsun.

Genelevde "pencere neden açık" krizi nedeniyle bazı evler kapatıldı. Türkiye’de ilk genelevin İstanbul Beyoğlu’nda Sultan Abdülaziz (1830-1876) döneminde kurulmasından bu yana 189 yıl geçmesine rağmen birçok genelev, hâlen bu dönemden kalma tüzükle yönetiliyor. Genelev işletmecisi ve çalışanları, Ahlak Büro Amirliği ve bazı doktorlar hakkında suç duyurusunda bulundular. Osmanlı'dan kalan ve pencere açmayı yasaklayan tüzük, Diyarbakır Genelevi'nde krize neden oldu Diyarbakır’da Osmanlı döneminden kalma tüzük ile yönetilen genelevde "pencere neden açık" krizi nedeniyle bazı evler kapatıldı. Fotoğraf: Independent Türkçe Kadınlar gelen müşterilerle ilk görüşmeyi pencereden yapıyor ve pazarlığın ardından içeri geçiliyor. Tesisin etrafına 3-4 metrelik duvarlar örülmüş. Burada çalışan hayat kadınları, demir parmaklıkların ardında müşteri bekliyor. Diyarbakır Emniyet Müdürlüğüne bağlı Ahlak Polisleri, Osmanlı döneminden kalan tüzük maddelerini dikkate alarak, hayat kadınlarının pencereden görüşmesini yasakladı, ağır cezalar getirdi. Bu durumun yaşandığı örneklerden biri de Diyarbakır… "Pencereden görüşülmesi yasak" denilerek verilen ağır cezalar 1991 yılında açılan Diyarbakır Genelevi (Beyaz Evler) kentin 5 kilometre dışında. Bazı genelevlerin yüzyıldan fazla önce çarşı içerisinde kalması nedeniyle kapı ve pencerelerin kapalı tutulmasını şart koşan tüzük, günümüze uyarlanmayınca ilginç uygulamalarla karşı karşıya kalınıyor. İçeriden dışarıyı görmek pek mümkün değil.

If you're ready to find out more info about eskort diyarbakıR stop by the web-site.